Ey Dost

Ey dost! Ne ara, nede sor beni,

Seni,yalan dağlarının tepesinden uçuruma attım

Çekildim doğduğum dünyaya,

Karanlık geçmişinle ,baş başa bıraktım.

İyi niyetimi hor kullanıp çamura attın

Sabrımı fırtınalarınla dağıttın

bizden bize kalan tek şey ,

harcanan zamana ağıttın…

Ey dost! uzattığım el ,hep havada kalmıştı,

Nefsinin şuursuzluğu seni senden almıştı,

Ne beni gördün, ne karanlıkta parlayan ışığı,

Hilebaz uslubunla hedefin kandırmaktı

Bilmediğim bir hınçla canımı yakmaktı,

Ey Dost! Ne ara , nede sor beni,

Çekildim; sessizliğin kuş uçmaz kervan geçmez diyarına,

Dilimdeki seslerde gittiler kendi dünyalarına…

Ey dost! Ne ara nede sor beni

Seni,yalan dağlarının, tepesinden uçuruma attım,

Çekildim, ruhumun derinliğine

Karanlık geçmişinle,baş başa bıraktım.

İyi niyetimi hor kullanıp, çamura attın,

Sabrımı fırtınalarınla dağıttın,

Bizden bize kalan tek şey,

Harcanan zamana ağıttın…