İNSANA OLANLAR

Bu evrende insandan daha fazla eziyet gören bir varlık yok.Bizim hayvanlara yaptığımız eziyetler kendimize yaptıklarımızın yanında hafif kalıyor.İnsan denen varlık:kadın ve erkekten oluşan bu ikili dünyaya gözlerini açtığı andan itibaren acı çekmeye başlıyor Büyüdükçe sorunlar daha da çoğalıyor,çünkü herkesi çetin bir yaşam bekliyor…bu arada laboratuarlar da üretilen hastalıklara rastlamazsa, bir kazaya kurban gitmez iste, herhangi bir nedenden dolayı gençken ölüp gitmez ise, yaşam savaşını kazanmaya çalışıyor. Cehennem gerçekten bizden çok uzak mıdır? Yoksa cehennemi biz zaten yaşıyor ve yaşatıyor muyuz? Bu gezegende her şey çok güzel yaratılmış olduğu halde kendi cehennemlerimizden sıyrılıp bu güzel yaratılışların farkına varıyor muyuz? İnsana ne oldu ise olmuş. Artık insan kendini etten ve kemikten ibaret sanıyor önemli bir boyutunu ruhunu hissetmiyor. İnandığı her şey bütün uğruna öldüğü değerler yerle bir edilirken, insan hoyrat bir poyrazın etkisinde savruluyor…İleri teknoloji ile gittikçe bireysel yalnızlığa gömülmüş olan insan acaba
kendini bu hoyrat rüzgarlardan kurtarabilecek mi? Ekonomik sıkıntılar , insanın kendi ile olan iç savaşı, neslini devam ettirme iç güdüsü, gelecek korkusu, bir kabus gibi.Kötü zamanlar… bundan daha kötü zamanlar olmuştur belki ama hiç bu kadar ruhsal yıkıma uğramamıştır insanoğlu…ve ne tuhaftır ki bana neler oluyor diye sorgulayacak cesareti bile yok.Hepimizin yolu aydınlık olsun.